Оригинален текст
Hegoak ebaki banizkio neurea izango zen
Hegoak ebaki banizkio neurea izango zen
Ez zuen aldegingo
Bainan horrela ez zen gehiago
Txoria izango bainan horrela
Ez zen gehiago txoria izango
Eta nik txoria nuen maite
Eta nik eta nik txoria nuen maite
"I muracci di a mio stanza
hanu smaritu e un sol'ardente m'acceca
ancu ciu oghje possu vulà
e seguita st'acellu maestosu
u ventu di l'alte cime entre in lu mio pettu
e mi porta luntanu... luntanu
e stu ventu ghjè... a Liberta".