Оригинален текст
Ona je volela blues,
njen kralj, zvao se Peter Green.
A ja, sasvim slucajno tu,
za taj film neko levi, sasvim.
Uvek je gledala sat
i cim sklope kazaljke krug;
ko mala, bi saputala tad,
da negde, neko misli na nju.
U njenoj sobi mala riznica greha,
kao duga, preko besmisla most;
puno knjiga, nekog prebeglog Ceha;
i sportska stampa, ako naidje gost.
Ref.
Uglavnom prodje sve, ali ostane blues;
boje se razliju, kad ga cujem na radiu.
Ubija metronom, sta taj sat radi tu?
jedan i nula pet, neko misli na nju.
Negde u meni je kvar;
i mrak sto me gricka ko mis.
I sav sam, kao ona staklena stvar,
u kojoj veje kada je pomeris.
U ovoj sobi ravnoteza je prosta,
sto i krevet i prekidac za luc.
Ispod cene, mole cenjenog gosta-
da pre puta ne zaboravi kljuc.
Ref.
Uglavnom prodje sve, ali ostane blues;
boje se razliju, kad ga cujem na radiu.
Ubija metronom, sta taj sat radi tu?
jedan i nula pet, neko misli na nju.
Ona je volela blues,
to je, lucidni Peter Green.
A ja, ja sam voleo nju;
a blues, sta blues?
nemam nista sa tim.