Оригинален текст
Do mar pola orilla
mireina pasar,
na frente unha estrela,
no bico un cantar.
E vina tan soia
na noite sin fin,
que inda recei pola probe, a probe da tola.
Eu, que non teño quen rece por min.
A Musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta morreu.
Os hósos son dela
que vades, que vades gardar.
Ai, dos que levan na frente unha estrela
Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis)
Eu, que non teño quen rece por min.
A Musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta morreu.
Os hósos son dela
que vades, que vades gardar.
Ai, dos que levan na frente unha estrela
Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis)
(Solo)
Ai, dos que levan na frente unha estrela
No bico un cantar
Ai, dos que levan na frente unha estrela
Ai, dos que levan...
Ai, dos que levan...
Ai, dos que levan...
No bico un cantar