Оригинален текст
Ese que no mar se miran
entre recendos da herba
e poñen luces na vida
os que soñan e ainda esperan
xentes de brio que arrastre
cabilando na mañan
Que miran na lonxania
como o monte baixa o mar (bis)
Son como deses durmidos
nun horizonte longal
quen espertan melodias
memoria do mais ala
Nos altos ceos de nubes
as cores verdes proxectan
un mar que recorda as lindes
da galicia sempre enteira
Sempre enteira...
Non hai terra coma nosa! (3 veces)
(Solo)
No hai terra como a nosa
paixase da fin da terra
que nos leva de camiño
polo ronsel das estrelas
esas que no mar se miran
entre arrecendos da herba
e poñen luces na vida
os que soñan e ainda esperan...