Оригинален текст
I na pesmu nikne grad
i u vodi gori hlad
a covek nije sam
I do neba vodi put
i u steni raste cvet
kad mi doprate let
I kroz vetar dodje zvuk
pozeleni pesak zut
kad nadje pravi put
Kroz dubine vidi dno
i kroz magle dodje sjaj
kad ne zna za svoj kraj
U tisini cuje glas
na betonu vidi trag
kad sretne osvit blag
U beskraju nadje kraj
u teskobi novi zov
kad uzdah cuje nov