Оригинален текст
Tekst: Kolbein Falkeid / Musikk: yvind Staveland
Me drog oss p ryggen og gjordkje det grann,
Han Bnna og meg og han Hansemann.
Graset va maigrnt og himmelen bl
Med bitte sm skyer s knapt konne g.
Det va sju, det va ni.
Nei, eg tror det va tri
Fr sol drakk to s va gr.
Ei einaste skya fekk lov te bli.
Me lg der og svimte og sg na, me tri.
Han Hansemann sa hu ligna p Ba,
Og Bnna og meg sukka amen og ja.
Hu va lengting og sr.
Me va tolv-tretten r,
Og me fabla om Ba samma ka.
Hu har krller, sa Bnna. Nai, leggar! Sa eg.
Nr hu gr e det nesten s dansesteg.
Dei flottaste auer, du tenka deg kan.
Og daier! Me pusta i kor alle mann.
Men best s det va
Tok sky og la
Surt reggen p land og p strand.
S gjekk det mongfoldige vintrar og dar.
Hu Ba forsvant med ein stut av ein kar.
Hansemann daua, og Bnnan blei gift.
Bara eg holle ut og gr end p vift.
Men eg glmm ikkje Ba
Og den maidagen gla
D me lg og sg syner p skift.