Оригинален текст
Sen pararse nin bulir
marcha a vida e eu aquí,
apelando á comprensión
dun xurado sen perdón,
dun exército sonámbulo,
dun santo con fusil,
dun metódico axudante de arlequín.
Promulgando un baleiro legal,
a queima do cuartel,
repatriando as exiliadas de Babel.
Pido prórroga de fe
propoñendo o meu ceder,
adiando a decepción,
admirando a condición
dun dogmático sen límites,
do ateo inquisidor,
dunha liga de insubmisos da razón,
dun escéptico atónito,
dun mundo sen muller,
dun arrítmico afillado de Ravel.
Admirando a condición
do ridículo, do absurdo, do ilóxico...
Apelando á comprensión...