Влез Регистрация

Скрий

Забравена парола

Забравена парола? Въведи твоят e-mail адрес и ще ти изпратим link, с който да създадеш нова парола.

Назад

Затвори

Адреса на видеото във Youtube, Vbox7 или Vimeo

Оригинален текст

Te duelen los ojos, sienten como se hinchan, toca remar;
Me balanceo en hilos de cocer, estoy a punto de caer;
Apuras el café, apartas el diario y te vas,
Agarras calendarios y te mientes;
y al romperlo pretendes al tiempo engañar...
Y te levantas, enciendes la luz y te parece que hiere;
y te bañas y al caer el agua te parece que empapa de más
No estoy hecha para mi…

// En cambio cuando te miro todo cobra sentido,
y si vale la pena es por ti… //

Me oprimen el pecho, se entrecorta la respiración;
Lamo mi sudor, el mismo que recuerda que sigue latiendo el corazón
El día es hielo y sin embrago yo logro arder
Temo al alma, por su dictadura y cobardía que rompe al caer
Y me consumo al pensar en cómo y dónde estarás
Y me asfixio cuando pienso en lo que pudo ser y nunca será
Hasta el silencio se deja oír

//En cambio cuando te miro todo cobra sentido,
y si vale la pena es por ti… //

добави Превод

Зареди коментарите

Още текстове от María Rozalén