Оригинален текст
Soio penso en mante-la
Túa bágoa atrapada
Quizais sexa esta ferida
Que co tempo non se tapa.
Non penses que son cadeas
¡Non penses..! ¡Non penses nada!
Non descubras este medo
Que me esperta, que me mata.
Se me levan que me leven
Se me levan que me leven
Non me levan por roubarte
Que me levan por quererte.
E agora se me escoitas
¡Non digas..! ¡Non digas nada!
Cúrame desta ferida
Que me esperta, que me mata.