Оригинален текст
Spokojnym swym istnieniem zachwycil mnie
samotny kamień, pozazdrościłam mu...
w milczącej egzystencji odnaleźć się
zapragnełam, rzekłam i stało się
Leżę na poduszce z miękkiego mchu
i nie przeraża nieskończoność bytu
nie pragnę, nie zazdroszczę
po prostu trwam
szczęścia w najczystszej formie doświadczam
Wszystko, co ludzkie zawstydza mnie
naprawdę wolę kamieniem być
kamienie nigdy nie śmieszą do łez