Оригинален текст
Ela tiña un can atado na eira e tiña un lisensiado que salía con ela. Levaban mes e medio pero xa ghichaban casi tódolos días na porta da casa. El se queixaba de pirola pequena pero ela lle disía: non hai problema. Venres e sábados a ía buscar e como había confiansa quedaba a senar. Ás 3 da mañá ensendín a radio e en "Hablar por hablar" escoitei o caso deste rapás que contando a súa historia empesou a chorar. Resulta que esa noite foina buscar e por darlle unha sorpresa entrou por atrás, atopouna a ela debaixo da viña, estaba sin camisa e coas brajas nas rodillas. Ela non o veu de tan emosionada porque alghén lle estaba comendo a paxara. El foise de alí todo arremallado e o moi jilipollas vai e cóntao na radio. ¿Y usted que cree, la debo dejar? ¿Quien hacía eso? ¿Era su papá?. Ojalá lo fuera pensé al marchar, pero quien le comía el chocho era un pastor alemán. Alemán, mamá cómprame un pastor alemán.