Оригинален текст
Eu non son tan rara, desía a pobre rapasa, cando se buralaban os seus amighos da infansia.
¡Déixademe, hostia! que eu non vos fixen nada. Ai non me queimedes, a min.
Carrapito teso, cara de conexo, vai lava-la cara, que che cheira ó mexo!
Pasaron quinse anos, Encarna foi cresendo. Medráronlle as tetas, restarou por completo.
Mirade rapases, que antes era un feto, á que lle disíamos nós:
carrapito teso, cara de conexo, vai lava-la cara, que che cheira ó mexo!
¡Encarna, que boa estás! ¿Onde deixache-las trensas que solías levar?
¡Encarna, vente pra acá! E amósanos o que antes non paresías criar.
¡Carrapito teso, cara de conexo, vai lava-la cara, que che cheira ó mexo!
¡Encarna, que boa estás! ¿Onde deixache-las trensas que solías levar?
¡Encarna, vente pra acá! E amósanos o que antes non paresías criar.
¡Carrapito teso, cara de conexo, vai lava-la cara, que che cheira ó mexo!
¡Carrapito teso, cara de conexo, vai lava-la cara, que che cheira ó mexo!