Оригинален текст
Eg baud ho med meg I dans nedpе Nes.
Ho hadde halvlangt hеr og Rukkedals-fjes.
Eg va visst I slag, me gjingo ilag
Imot Rukkedal'n I grеlyset tе ein dag.
Ho va beskjeden, men sшkkande fin
I ein blomstrut kjol tе aller finaste lin.
Eg tagg og eg bad, og hеpa pе ja,
Men ho svara no ikkji stort pе det eg sa.
Men dе hugste eg ho nemde pе
Dе me toko te е gе
At ho skull te Еl uti vikun.
Eg undrast no pе, vart dж noko tе,
Dе kviska ho lеgt: "Me fе sjе!"
Ho stod og spende imot ein stein
Og ho va so dokkefin og nett allelein.
Eg svalla og lo, dж gjorde 'kji ho.
Ko I vidaste verden skull eg gjera no?