Оригинален текст
Seks mine jarlar heime vera, gшyme det gullet balde,
Andre seks pе heidningalando dе svinga dei jшrni kalde!
- Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel,
Bles I luren Olivant pе Ronsalavollen.
Runde dei opp sine silkje segl hшgt I sigalrеe,
Sigla dei ut еt hei'ingslondo I virkevikune ein og tvеe.
Arene og ankaret tok inn pе kvite sanden:
Det var Roland, konungafredan, trшdde den fysste pе land.
Slogest dei utpе Ronsarvollen I dagane tvе og trjе;
Blеmennan fall for Rolandssverd som gav seg fyri ljеe.
Fram sе sшkte blеmann-fjшdi skygde fyri sole;
Reddast var ein jamningen bad Roland blеse I hornet.
Roland sette luren fyr blogga munn, sе bles han I med vreide;
Ljoden ber ivi hav og fjell, I trio dagar av leide.
Det var Magnus kongjen, no set han I е grеta:
Kva tru vantar freden min? No hшyrer eg luren lеta!
Det var Magnus kongjen,
Skundar han sin fred:
Daud lеg Roland konunga-freden,
Heldt I han sitt sverd.
Heim kom Magnus kongjen.
Og settest dei alle traude.
Skipet var fullt av sylv og gull,
Og heidningan lеg att daude.