Оригинален текст
words: Marco Roelofs
Opa was tachtig, gysiek nog heel sterk
Ging elke zondag te voet van huis naar kerk
Dagen zat hij voor het raam, hij groette iedereen
Altijd kinderen over de vloer, mensen om hem heen
Maar op een dag besliste kleinzoon, opa was te oud
Hij kocht het huis en heeft 't toen verbouwd
Opa werd getrransporteerd naar een bejaardenflat
Daar kreeg hij op dertien hoog een kamer met een bed
Aan verzorging had opa beslist geen gebrek
Drie maal daags een maaltijd en soms een kort gesprek
Maar opa mistte zijn huisje, zijn raam, en zijn straat
De buurt waarin zijn leven ligt, daar waar zijn huisje staat
Maar opa is weggestopt, opgeruimd en neergedropt
Bedankt voor uw werk, u kunt nu gaan
Opa is geconserveerd en uit de maatschappij geweerd
Uw tijd is nu voorbij, u kunt nu gaan
Zo een keer per jaar komt kleinzoon nog eens langs
Een kort bezoekje, het heeft altijd iets wrangs
Kleinzoon vertelt over de zaak, zijn vrouw, het huis
Dat huisje in die leuke buurt, dat was opa's thuis
Kleinzoon zegt "Opa, ik moest maar weer eens gaan"
De koffie nog niet op maar de plicht is toch gedaan
En opa denkt stilletjes, waaraan heb ik dit verdient?
Diep bij opa binnen is het zijn hart dat heel hard grient