Влез Регистрация

Скрий

Забравена парола

Забравена парола? Въведи твоят e-mail адрес и ще ти изпратим link, с който да създадеш нова парола.

Назад

Затвори

Адреса на видеото във Youtube, Vbox7 или Vimeo

Оригинален текст

En hojas muy viejas
me leo el futuro,
al medio el cerebro
se parte por el sol.

El negro es muy blanco
en mi ciego destino,
vomito mil frases
y ni una canción.
Me aferraré a la muerte
sólo si es el mejor pasaje.

Es la cita a ciegas
que no hay que esperar.
Quiero morir de cara al sol.
Quiero salir...
Las ratas que estafan
y zafan son muchas.

Y son las que bendicen sus miserias al final.
Soguean paraísos
en los últimos metros
y piensan que rogando
las condecorarán.
El tipo que ignora
muere y vive contento,
no sabe que hay cosas
que se pueden cambiar.

Será buen ciudadano para el dictador
(el que asesina y lo niega)
y después pedirá que vuelvan
a ''dictar'', sólo por seguridad.

добави Превод

Зареди коментарите

Още текстове от Callejeros