Оригинален текст
Powietrzem natchnione kosci
ruszaja piórami w pogórzu
jak lekko na wysokosci
w niebieskim slizgac sie kurzu
Swirem jak igla zakluta
wdziobac sie w oblok puszyscie
o cienka wysoka nuto
chwiejaca sie w ametyscie
Kropeczko w niebie cieknaca
smiglym, powiewnym zygzakiem
az oczy bola od slońca
jakze to mozna byc ptakiem
Jak zywic sie, najesc w chmurach
i popic wiatru posoka
jak mozna na malych piórach
latac tak bardzo wysoko